دنیا آن گونه که بیمار مرگ اندیشی چون خواجه عبدالله انصاری می بیند :

دنیا سرای ترک است و آدمی برای مرگ. چاهی است تاریک و راهی است باریک. ای وای بر کسی که بار مظالم در پشت و چراغ ایمان را کشت. ای عزیزا، جهد کن تا مرد شوی و صاحب تجربه و درد شوی تا به همت درویشان و دولت ایشان رخسار تو زرد و مهر دنیا در دل تو سرد شود؛ که دنیا جای بازی کودکانست وعادت شیوه ایشانست؛ که پیوسته خود را بیارایند و مردمان را بیازمایند.