کوته کلامی پیرامون آخوندمرگی
طی یک هفته اخیر، دو قلاده از شغال های اسلام سقط شدند. یکی آخوند سید حسن قمی و دیگری آخوند فاضل لنکرانی. اگرچه مردن دوتن از دشمنان ایران مشکلی از ما حل نمی کند. آخوندها مثل مگس تخم می ریزند و جای خالی این دورا به زودی پر خواهند کرد.
آخوند گردن کلفت فاضل لنکرانی که معرف حضور همه هست و نیاز به توضیح واضحات نیست. کوشش او در برقراری و حفظ و حراست از جمهوری اسلامی از ابتدای فتنه خمینی تا هنگام مرگ ادامه داشت. وی همچون سایر آخوندها به طور سنتی در توسعه جهل و خرافه و شستشوی مغزی مقلدین و مردم نادان و ساده لوح همت ویژه داشت. آخوند لنکرانی نیز یکی از هزاران مبلغ و دکاندار مکتب تجاوز بود.
اما آخوند سید حسن قمی که در ظاهر به حبس خانگی محکوم بود و دستی در سیاست حکومت اسلامی نداشت، به معنی این نیست که از عمله اکره گسترش جهالت اسلامی نبود و یا تافته جدا بافته ای از خیل دشمنان ایران بود. مخالفت های سید حسن قمی نه با نظریه ولایت فقیه و یا جنگ ایران و عراق که برخی از مقلدینش بزرگ جلوه می دهند، که بیشتر بر سر مواضع ارتجاعی و متحجرانه وی بود. از همان روزهای اولیه فاجعه انقلاب اسلامی وی با حق رای زنان به مخالفت برخاست. او با حضور زنان در تلویزیون به شدت مخالف بود و نظرات سنتی و طالبانی او در مورد مسائل زنان با اندیشه های سیاسی خمینی که بر نمایش و ساختن مضحکهء دموکراسی و آزادی استوار بود، در تقابل قرار گرفت.
مخالفت وی با حکومت اسلامی بر این نظر قرار داشت که زمانی باید چنین حکومتی برپا شود که نیاز به قوه مقننه وجود نداشته باشد و احکام و شرایع اسلام بدون رأی و نمایندگی مردم اجرا شود!
آخوند سید حسن قمی اگر با جنگ ایران و عراق مخالفت می ورزید، به صراحت نیز یادآور می شد که جنگ میان مسلمانان حرام است. ولی آیا او با جنگ علیه دیگران و دگراندیشان، یا همان کفار که جهاد و فریضه است نیز مخالف بود؟
این از عادات ماست که وقتی فردی از اجتماعی طرد می شود، از وی مظلومی بی گناه می سازیم و سعی در تبرئه او داریم. مثل رفتاری که با آخوند منتظری پس از خلع ید از مقام قائم مقامی رهبری نشان دادیم. تآسف بیشتر اما زمانی است که بعضی از افراد اپوزیسیون با انگشت نهادن بر این تعارض های صوری، سعی در بهره برداری سیاسی از این اختلافات دارند. غافل از اینکه حتا و حتا یک آخوند و اسلامفروش نمی توان یافت که دل در تپش ایران و سر در گرو ایرانی داشته باشد.
