داستان پهلوان ستبربازوی تهی مغز
( از دلقک های دربار جمهوری اسلامی)

گمان نمی رود بازوهای انسان آن اندازه قوی باشد که بتواند با قدرت ران های گاو برابری کند. تازه در صورت فرض برابری ، می توان گفت انسا نی وجود دارد که به قدر گاو قویست. تا اینجا که افتخاری نصیب شخص نمی شود. پس ویژگی دیگری علاوه بر این قدرت جسمانی در فرد هست که با ترکیب این ویژگی با آن قدرت بازو، آدم متفاوتی می سازد که این تفاوت چیز ارزشمندی است که باعث افتخار است.
بدبختانه این آقای حسین رضا زاده از قدرت بازو چیزی کم ندارد ولی از آن ویزگی دیگر کاملاً بی بهره است. یعنی این آقا نمی فهمد چگونه آلت فعل آخوند شده است؟ نمی فهمد مدتی است مثل عنترراه افتاده به دنبال آخوند برایش پشتک و وارو میزند و دکان آخوند را رونق می بخشد؟ آن قضیه نقل وانتقال و خرید و فروش ورزشکار بین این آقا با مسؤلین ورزشی ترکیه که یک امر صنفی و پیش پا افتاده بود تبدیل شد به جنجال ابلهانه ای که آخوند با تفسیر های احمقانه تری که از آن توی بوق عربده کرد هر چه توانست ماهی گرفت. انگار قرار بود وطن این آقا را با چند هزلر دلار بخرند. یا اعطای تابعیت کشوری که دست کم ازسوی اعطا کننده به معنی مفتخر کردن فرد به امر ارزشمندی است وبا اراده نیک انجام می گیرد ؛ با شاخ گاو فهم ایشان روبرو شد وآخوند سوار بر گاو شیرده ای به نام حسین رضازاده چهار نعل به سوی مغز جوانان تاخت واندک زمانی سر آنان را با حقیقتی وارونه گرم نگه داشت.
در المپیک 2004 آتن باردیگر شاهد یک نمایش تکراری سفیهانه از این آقا بودیم. آن یا ابالفضل نگاشته بر لباس ورزشی مگر غیر از نماد کیر آخوند است که تا مرز الاحساس والمشاهده به ما تحت ما فرو رفته است؟ آن اباالفضل تاریخی که یک شغال عرب بود که جان خودش را هم نتوانست در آن توحش قبیله ای نجات دهد؛ چه که بخواهد از پس هفت هزار سال* نیستی در برداشتن وزنه سنگین به کسی کمک کند. پس این اباالفضلی که اکنون بختک ماست نکبت آخوند است ودل مشغولی نا بالغان سفیه.
این نکته را هم بگم که این نماد جهالت ونا فهمی را آخوند حداکثر به چند میلیون ایرانی دربند می تواند حقنه کند وگرنه آن کلمه نقش بسته بر پیراهن رضازاده برای دیگران در یک همایش جهانی دارای هیچ معنی و مفهومی نیست وصرفاً مصرف داخلی دارد.
حسین رضازاده وقتی موضوعی کاملاً بی ربط وجفنگ ساخته آخوند مادر جنده را باورزش که موضوعی دنیایی وانسانی وزیباست قاطی می کند نشان می دهد گاوی بیش نیست.

* اشاره به رباعی خیام