بانوی مین جمع کن!
سرکارخانم شیرین عبادی وقتی در سرزمین خودش هزارجورفلاکت و نکبت مردمش را ذلیل کرده یا برای تروریست های زندانی درگوآنتانامو دل می سوزاند ویا به فکر جمع آوری مین های پراکنده است. این تلاش ها درجای خودش شاید به دردی بخورد، اما چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.
بعضی ازکارهای ایشان واقعاً انسان را حیران میکند. حجابش را نمی گویم که از رفتارهای آدمی دو فکری است که ریاکاری در آن کاملاً مشهود است و با یک دنیاً توجیهات خر رنگ کن هم بخورد کسی نمی رود. ولی آنجا که درقضیه جنایت باراعدام عاطفه رجبی به اصل نود تعذیرا ت اسلامی استناد میکند و معتقد است این قانون درست اجرا نشده، آدم سرش شاخ در می آورد. این اصل وقتی که درست اجرا بشود تازه شرارت وپلیدی فکر موجود درآن آشکار می شود. یعنی این خانم نمی دانست که چگونه مادر زهرا کاظمی را ساخته بودند که مدام در دادگاه بگوید قصاص می خواهم قصاص می خواهم ؟ به گمانم در دفاع از ژیلا دختر بچه مریوانی نیز به دنبال کسب مشروعیت برای یکی دیگر از ناقانون های حکومت اهریمنی اسلام باشد. وگرنه شلنگ تخته انداختن اینور و آنور دنیا وازاین مهمانی به آن جشن رفتن کیفش بیشتر است.
